[782] προς-τήκω, dazu schmelzen, fest anschmelzen, anheften; πλευρὰ προςτακέντος ἰοῠ, Soph. Tr. 833; u. so im perf. act., δεινοτάτῳ μὲν ὕδρας προςτετακὼς φάσματι, 837, wo der Schol. erkl. προςκεκολλημένος τῷ ἰῷ τῆς ὕδρας; u. so auch Suid. προςτέτηκε, προςκεκόλληται. Auch in sp. Prosa, wie Luc. Catapl. 14; Plut.