[869] σελαγέω, 1) erhellen, erleuchten, bestrahlen. – Pass. σελαγεῖσϑαι, bestrahlt werden, dah. in hellem Glanze stehen, σελαγεῖτο ἀν' ἄστυ πῠρ ἐπιβώμιον, Eur. El. 714; ὄμμα γὰρ αἰϑέρος ἀκάματον σελαγεῖται μαρμαρέαις ἐν αὐγαῖς, Ar. Nubb. 286; σὺν πεύκαις, 594; auch in hellen Flammen stehen, Ach. 924, κεἴπερ λάβοιτο τῶν νεῶν τὸ πῠρ ἅπαξ, σελαγοῖντ' ἂν εὐϑύς. – 2) intr., leuchten, strahlen, schimmern, χαλκὸν σελαγεῠντα, Opp. Cyn. 1, 210.