[885] σῑτέω, beköstigen, füttern, mästen, gew. med. sich beköstigen, d. i. essen, speisen; σιτέσκοντο, Od. 24, 209; c. acc., Aesch. frg. 192, der auch übertr. sagt οἶδ' ἐγὼ φεύγοντας ἄνδρας ἐλπίδας σιτουμένους, Ag. 1653; σοφίαν σιτήσομαι, Ar. Nubb. 483; ἀπομαγδαλιὰς κυνὸς βορὰν σιτεῖσϑαι, Equ. 412; oft bei Her., auch absolut, 1, 94. 133; bes. Brot essen; λοῠσϑαι καὶ σιτεῖσϑαι, Plat. Legg. XII, 942 b; ἐν πρυτανείῳ σιτεῖσϑαι, Apol. 36 d; Is. 6, 21; ὡς σιτοῖτο σίτοις, Xen. Cyr. 8, 2, 3.