[1048] σφάλμα, τό, der Fall, Fehltritt; σφάλματο ἐξς [1048] ὀλίγου πεσών, Antiphil. 35 (VII, 6341; – dah. a) Unglück, Schaden, Nachtheil, Niederlage; Her. 1, 207. 7, 6; σφάλματα ποιοῦντες ἐν τοῖς πελάγεσιν, Plat. Polit. 298 b; Thuc. 5, 14. – b) Irrthum, Fehler, Vergehen; Eur. Suppl. 416: Plat. Theaet. 167 e.