[1090] τεμενίζω, einen heiligen Hain od. Tempel machen, weihen; τέμενος τεμενίζειν τινί, Plat. Legg. V, 738 c; ναόν, Damasc. 45; a. Sp., ἐτεμενίσϑη D. Cass. 57, 9.