[1153] τροχάζω, = τρέχω, laufen, rennen; τετραόροις ἵπποις τροχάζων Eur. Hel. 730; Her. 9, 66; Xen. Cyr. 2, 4, 3; Sp., wie Anacr. 28, 1; Babr. 50, 2; Lob. Phryn. p. 582; B. A. 114; τροχάζειν ἐν τοῖς ὅπλοις, von Waffenübungen, Pol. 10, 20, 2.