[1180] ὑπ-αίθριος, auch 3 Endgn, Eur. Andr. 226, vgl. Lob. Phryn. 251, wie das Folgde, unter freiem Himmel; νυκτὸς ὑπαίϑριος Pind. Ol. 6, 61; λύχνα καίουσι ὑπαίϑρια Her. 2, 62; ὑπαίϑριος κατεκοιμήϑη 4, 7; ἡ στρατιὴ ἔσκε ὑπαίϑριος 7, 119; ὑπαίϑριος δεσμοῖσι πασσαλευτὸς ὤν Aesch. Prom. 113; πάγοι Ag. 326; Thuc. 1, 134; ἐν ὁδοῖς ὑπαίϑριος κοιμώμενος Plat. Conv. 203 d, vgl. Critia. 117 a; Pol. 16, 12, 3; ὑπ. ἔργα = αἱ ἐν ὑπαίϑρῳ ἐργασίαι, Xen. Oec. 7, 20.