[1250] φαεσί-μβροτος, den Sterblichen leuchtend, Licht bringend; ἠώς Il. 24, 785; Ηέλιος Od. 10, 138; Hes. Th. 958; ϑεοῦ φαεσίμβροτοι αὐγαί Eur. Heracl. 750.