[1262] φέρτατος, wie φέριστος, der stärkste, tapferste, vorzüglichste, beste; Hom. öfters, auch mit dem dat., woran, z. B. οἳ χερσίν τε βίηφί τε φέρτατοι ἦσαν Od. 12, 246; περὶ δ' ἔγχει Ἀχαιῶν φέρτατός ἐσσι Il. 7, 289; ὄλβῳ Pind. N. 10, 13; ὅτι φέρτατον ἀνδρὶ τυχεῖν Ol. 7, 26.