[1370] χρέμπτομαι, sich räuspern, bes. ausspucken; Eur. Cycl. 626; σιώπα, πρόςεχε τὸν νοῠν· χρέμπτεται γὰρ ἤδη, ὅπερ ποιοῠσ' οἱ ῥήτορες Ar. Th. 381; Luc. Catapl. 12; auch kom. μῆλα χρέμπ τεται, Eupol. bei Ath. XIV, 646 f.