Donnerledder, säd de Bôr, als hä nit op sin Pääd kunnt un de vehzehn Nûthälfer zo Hülf rêf, ävver sich su 'ne Wipp gov, dat hä op der andere Sick1 widder eraw rötschte, Donnerledder, säd hä, dat se och alle vehzehn kumme môte!2 Wören er äckesch3 sibbe gekumme, dann wör ich ackerât op der Stirk4 geblevve. (Köln.) – Firmenich, I, 476, 233; Simrock, 1659.
1) Seite.
2) Mussten.
3) Nur.
4) Kracke, Schindmähre.