μελεδήμων

[121] μελεδήμων, ον, sorgend, besorgend; δόμων φύλαξ, Antp. Sid. 88 (VII, 425); πολυσπαϑέων μελεδήμονα κερκίδα πέπλων, Archi. 1 (VI, 39); auch ἀγαϑῶν μελεδήμονες ἔργων, Empedocl. ep. (IX, 569).

Quelle:
Wilhelm Pape: Handwörterbuch der griechischen Sprache. Braunschweig 31914, Band 2, S. 121.
Lizenz:
Faksimiles:
Kategorien: