[924] σπορά, ἡ, das Säen, Sp. – Uebertr., Zeugung, σπορᾶς γε μὴνἐκ τῆςδε φύσεται ϑρασύς, Aesch. Prom. 871; die Abstammung, Soph. Ai. 1277; die Nachkommen, ϑάλλων εὐγενεῖ τέκνων σπορᾷ, Ant. 1149; Εὐρύτου σπορά τις ἦν, Tr. 315, vgl. 419; Eur. Troad. 503 u. öfter; παίδων, Plat. Legg. V, 729 c; τοῠ γένους, VI, 783 a.