Wicht (niederd.)
1. Et is vull bîäter vör de Wichter (Mädchen) met 'r Ûlen (Eule) to sitten, as met 'n Jäckster (Elster) to wippen. (Osnabrück.) – Firmenich, III, 162; für Münster: Frommann, VI, 427, 88; Lyra, 21.
2. 'T is 'n mooin Wicht, se hett de Nöse midden int 't Gesicht. – Bueren, 1136.