* He is molum.
Da die Ostfriesen, besonders an den Küstenstrichen, gute Trinker sind, so fehlt es unter ihnen auch nicht an Redensarten für die verschiedenen Grade des Trinkens und Betrunkenseins, die ich nach Kern (116) hier zur Ergänzung von Ansehen 29, Boden 38 und Laden, Verb., 10 beifüge: He is anschaten. He is besapen. He is nett so besapen as'n Henn. He is so besapen as'n Törf. He kann nêt mehr aver de Bart speën. He hett sük'n Bar anbunden. He konn nêt mehr up Bênen stahn. He mag de Buddel so gern lîden. He sitt alltîd bi de Buddel. He drinkt mehr as he ett. He hett sück'n Fahl anbunden. He hett 't besapen Elend. He is alltîd dick un dûn. He is dûn. He is nett so dick as'n Swîn. He is nett so dick as'n Tünn. He hort to de natte Brörs (oder: to de natte Gemênde). He kann nêt mehr gahn of stahn. He hett de Hülle. He hett'n Jammer. De Jangst (der Sinn) steit hum alltîd na d' Jannewer. He is rein up de Jannewer versott't (vernarrt, erpicht). Jannewer hett hum unner Foten. He kümmelt sück gern ên. He hett wat in de Kopp (oder: Krone). De Kopp is hum so swar. He kickt ut fîf Ogen. He hett'n Kaiser an. He hett de Krage vull. He hett sück'n Kalf anbunden. He is knüppeldûn. He hett'n lüttjen an. He gütt'n Lüttjen up de Lampe. He hett genog. He hett to dêp in't Glas kêken. He hett to völ laden. He hett schêf laden. He hett de Michel (Magen) vull. He hett de Marsch vull. He hett wat in de Nös. He kann nêt mehr ut de Ogen kîken. He hett'n Prubbe. He kann de Roj (Richtung, rojen = rudern) nett hollen. He stött'n Söpke nêt mit de Foten um, wenn he 't mit de Hand berecken kann. He supt as'n Heiden (Türken, Uelk). 'tis'n Super, Suput, Supswîn, Söpker. He hett'n Schöt dor de Flögels. He is half söven. He is schêf. He schwajet (schwankt). He kann gên Strêk (Strich, Linie) mehr hollen. He is selig. He hett Sprâkwater up de Tung. He hett'n Störm in. De Tung is hum belemmert. He wêt net van Tewes of Mewes. He trett aver. He is vull. He hett 't weg. He geit dat êne Werthshaus in, un dat anner net vörbi.